Ein Wunderschonen Abend

Hee allemaal!

Alsnog heb ik besloten om toch maar een blog bij te gaan houden. Het heeft me veel moeite gekost om als nog ervoor te gaan zitten en te gaan bedenken wat heb ik deze eerste weken toch allemaal al gedaan in Wenen. De eerste 3 weken zijn voorbij en wat gaat de tijd toch ongelofelijk snel. Waar zal ik beginnen? Ik loop dus stage bij de keten Austria trend. Austria trend heeft verschillende hotels in Wenen en ik werk in het Eventhotel Piramide. Bij deze piramide kun je het beste denken aan de glazen piramide van het zwembad van Centerparcs alleen dan zonder het zwembad. Dus dan staan er nog die tropische planten en bomen. In plaats van een zwembad is er hier plek voor podia, tafels, een buffet of een giga dansvloer voor maximaal 4000 mensen. Dit is dus een enorme congres locatie. Er zijn ongeveer 450 hotelkamers en nog vele andere zalen voor feesten, partijen en vergaderingen. Het hotel heeft 6 restaurants en in een daarvan zijn Kerstin en ik begonnen met werken. 2 restaurants zijn eigenlijk erg sjiek en voor speciale gelegenheden. De andere worden gebruikt voor grote groepen. Vaak wisselen we af aan welke kant we gaan werken. Als het hotel helemaal vol zit komen er dus bijna 1000 mensen om te ontbijten. Dit was de eerste keer best wel heftig maar nu spreken we over 1000 2000 mensen, ach doen we ffkes. Geen probleem. De eerste 6 weken van onze stage werken we dus in een van deze restaurants. Ook deze stage dacht ik mijn Duitse vocabulaire flink uit te bereiden maar toch ben ik nog niet veel verder gekomen. Ondertussen ken ik wel wat woorden in het Turks Arabisch, Bosnisch (hoe je dat ook zegt), Hongaars en Italiaans. Daar komen dus voornamelijk al mijn collega’s vandaan. Ook hier dus weer een cultuurshock maar tot nu toe ontzettend leuk. Elke ochtend hebben we ontbijtdienst en beginnen we om half 7 met werken of je kan ook zeggen in het holst van de nacht! *@&$*. Maar je raakt er langzaam aan gewend. De restaurants hebben allemaal een buffet dus het is alleen maar tafels afruimen en opnieuw opdekken. Er zit dan wel een groot verschil in het opdekken van de tafels in het groepen restaurant of in het sjieke restaurant Hemmingway’s. Af en toe zijn er ook feesten of zakelijke diners in hemmigway’s. Hier moeten de tafels allemaal op een speciale manier worden opgedekt op manieren die ik me nog nooit had bedacht. Ze waren een beetje verkeerd geïnformeerd over mij en Kerstin. Ze gingen er allemaal vanuit dat wij alles wisten van het horeca gebeuren dus ik zei van’ ik heb nog nooit in een sjiek restaurant gewerkt ik zou het niet weten. Waar dat de 3 vorken moeten liggen de 3 messen 2 lepels en 4 glazen per persoon. Dus ik heb al veel geleerd met servettenkunst, tafels opdekken en indeling van ruimtes.
In de ochtend komen dus alle gasten tussen half 7 en half 11 voor het ontbijt. Dan moet je opdekken voor de mensen die voor het middageten komen. Serveren, afruimen, opdekken voor avondeten en dan is het meestal alweer 3 uur. ( dit werk is dus echt niets voor mij)


De dag was aangebroken dat we naar wenen gingen. In het begin van de dag was ik nog niet zo zenuwachtig maar toen het moment daar was begonnen de kriebels wel te komen om weer afscheid te nemen van iedereen. Ons pa en ma, amber en opa en oma waren meegekomen. We vlogen met Transavia om 14:10. Om half waren we aangekomen op de luchthaven van Wenen. We zouden eerste het uitgaan vogelen met de metro om naar het hotel te komen maar we hebben toch maar besloten om een taxi te nemen.
We arriveerden om half 5 in het hotel en we werden hartelijk ontvangen. We werden gebracht naar onze kamer. Dit was vroeger ooit een hotel kamer maar nu is het die term eigenlijk niet meer waart. Toch kunnen we het hier wel uithouden de komende 5 maanden. Nadat we onze koffers hadden weggezet hebben we nog een korte rondleiding gekregen door het hotel en aan ontzettend veel mensen zijn we voorgesteld. Te veel om te onthouden.
Onze bedden waren al opgedekt dus we konden gelijk gaan slapen.


De volgende dag hadden we een afspraak met Frau Leutgeb. Zij is hoofd personeelszaken. Zij is onze begeleidster de komende 5 maanden en echt een ontzettend leuke en lieve vrouw. Hier hebben we de contracten ondertekend en we kregen de benodigde informatie over het hotel en de omgeving.
We besloten om maar is goed rond te gaan kijken in de omgeving. We zijn eerst naar Shopping City Sud geweest. Dit is een van de grootste winkelcentra in Europa en tevens ook onze overbuur. ( goh vervelend). Nadat we hier wat hebben rondgekeken besloten we ook nog snel een kijkje te nemen in Wenen. Deze stad is echt prachtig ondanks het weer. Want het heeft dus de eerste week alleen maar geregend. Op het dienstplan te zien was ik de dinsdag hierna ook nog vrij.

Maandagavond had ik mijn vrije dag alleen al goed uitgestippeld. Ik was met de metro naar het Museumsquartier geweest. Dit is een ontzettend groot plein met de grootste musea van de stad bij elkaar. Deze historische panden waren al een bezienswaardigheid op zich. Het kunsthistorisch museum en het natuur historische museum heb ik toch aan me voorbij laten gaan voor een andere keer. Wel heb ik een kijkje genomen in de nationale bibliotheek, het Hoffbrug paleis en het Sissi museum. Na het luisteren van lange audiogidsen en rondlopen door talloze zalen en gangen had ik wel weer genoeg van de musea. Ik besloot om nog wat koffie te halen bij de Starbucks om op de warmen en over een van de vele kerstmarkten te lopen. Na deze koude dag alleen ben ik terug gegaan vol verwachting van de verhalen van Kerstin haar eerste werkdag. Kut was het zwaar Kut, en alle collega’s zijn niet Oostenrijks hoe kunnen we ons Duits nou toch verbeteren. Dat beloofde wat voor mijn eerste werkdag. Half 6 de wekker, blouse, gilet, stropdas en schort aan. Tijd voor het echte werk. Het was niet erg druk op het werk dus de tijd ging erg langzaam, maar het was ontzettend gezellig met onze collega’s. Eigenlijk werd er gezegd je moet tafels opruimen en opdekken maar hoe en wat een waar werd niet verteld dus we hebben veel moeten vragen en zelf uit moeten vogelen. Het was erg rustig en het laatste uurtje hebben we onze tijd uitgezeten bij de bar. Hier hebben we nog wat drinken mee geserveerd. Elke dag was het weer zwaar wanneer ik het geluid van de wekker hoorde. Wat een ellende zeg. Na een paar dagen was het vrijdag 5 december. Pakjesavond. Sinterklaas had ook aan ons gedacht in Oostenrijk en had wat lekkers in onze schoen gelegd. Tis maar goed at hij wat eerder bij ons in baal was langs geweest.


De dagen vlogen voorbij en we hadden eigenlijk niet veel puf meer na de eerste werkdagen. Dus we hadden veel films gekeken op ons bed want we hadden namelijk geen stoelen om op te zitten.
Na de eerste week was het toch wel is nodig om een keer de was te gaan doen. Dit kunnen we gelukkig allemaal gratis doen in het hotel dus dit is een kwestie van afgeven en terug komen als het klaar is. Wanneer er hele grote feesten zijn in de Piramide word alles erg mooi opgedekt en gebruiken ze stoffen servetten in plaats van papieren. Deze moeten natuurlijk wel allemaal gevouwen worden. 600 maar, dus dat viel wel mee haha tenminste dat zeiden onze collega’s. een aantal van onze collega’s hebben dus gevraagd of dat wij ook komen naar de weihnachtsfeuer. Dit is een hele sjieke kerstborrel voor al het personeel van het hotel. Natuurlijk wilde we komen de verhalen die daar vanaf kwamen waren ongelofelijk dat moest een spektakel worden. Nadat we dit hadden gevraagd aan de manager mochten we gelukkig komen. De locatie was in een van de andere Austria trend hotels in de binnenstad. 450 mensen waren gekomen en het was samen van 3 hotels van Austria trend. Ik dacht dat ik te sjiek was gekleed maar ik was ontzettend blij dat ik die kleding droeg die avond. We hebben gesproken met de directeur van de keten en hij is echt een ontzettend aardige man. De avond begon in de welkomsthal voor een hapje en drankje. Iedereen was erg mooi opgekleed en sommige zelfs in klederdracht. Dit was erg leuk want er was dus tracht uit Afrika, India, Bosnië, Oostenrijk enz. Hierna werden we opgeroepen om naar de grote zaal te gaan hier dit was echt een sprookje. De zaal zag er ontzettend mooi uit en het buffet was echt gigantisch. Na het buffet was het tijd voor je raad het nooit karaoke!! Echt super grappig. Er werd veel gedronken en gelachen en zelf een collega was naar huis gestuurd omdat hij niet meer bij zinnen was. Het was echt een top avond.


Als een wannabee Nerd moest ik natuurlijk gelijk een dag nadat de film uit kwam naar de bioscoop voor het laatste deel van The Hobbit the battle of the five armies. of zoals ze dat hier noemen DER HOBBIT. Ahha. Alles word dus in het Duits vertaald. Dus zelfs in het Duits was de film super en Kerstin was zo lief om met me mee te gaan terwijl ze geen Duits uit de film verstond en niets om deze film geeft. Wat een lief huisgenootje is ze toch.

Wenen staat rond deze tijd vol met alle kerstmarkten waar alle toeristen natuurlijk naartoe komen. Een collega uit Hongarije Zsusanna stelde voor om samen naar de kerstmarkt naar bij het Rathaus te gaan. Na het werken hebben we eerst wat gechilld en om 6 uur zijn we naar de chriskindlmarkt geweest. Dit is de grootste kerstmarkt van wenen. Overal waren mooie lichtjes en kraampjes met kerstballen, lekkernijen, punch en gluhwein.


Afgelopen week hebben we maar is een keer goed schoongemaakt want dat was echt nodig. Wat wasjes draaien en onze mooie bloezen strijken. Deze week hebben we ook veel met collega’s afgesproken. Eerst gaan we wat drinken in de cocktailbar in het shopping center en dan als onze collega’s bij de bar klaar zijn dan gaan we naar Salon B. Dat is de kamer van mij en Kerstin. Elke keer moest ik de dag erna werken en onze collega’s gingen pas om half 4 weg. Dus dan kon ik nog 2 uurtjes slapen en om half 6 ging de wekker. Afzien hoort erbij zullen we maar zeggen.


Na deze eerste 3 weken en een shopping center heeft iedereen uiteindelijk gelijk, december is een erg dure maand. We hebben geen kosten aan ons eten omdat we mogen eten in de personeelskantine, dit eten is jammer genoeg beetje bagger dus uit eten word toch wel 1 of 2 keer per week gedaan, #vervelend. Het rooster krijgen we altijd erg laat dus voor volgende week hebben we die nog niet gehad. Ik ben benieuwd wat volgende week ons weer gaat brengen en op naar kerst en het nieuwe jaar. Iedereen alvast fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar.
Tot snel!

Liefs, Laura